Opdracht webvideo

Na 10 jaar zwoegen en zweten, legden de laatstejaarsviolisten van de Aalsterse muziekacademie afgelopen woensdag hun eindexamen af. Het examen ging door in de feestzaal van het stadhuis van Aalst en was openbaar. Ik ging een kijkje nemen hoe ze het ervan afbrachten en interviewde een van de leerlingen, Sarah Thomas, die een schitterende 95% behaalde op het examen.

Lijst van de openbare examens
Website muziekacademie Aalst

Kunst met een kleine k

Kunstenaar Koen Theys verheft afgekapte hondenkop tot kunst

Eerst vond Jan Fabré het fantastisch om met katten te gooien in het Antwerpse stadhuis in het kader van ‘De schoonheid van de krijger’ en nu is het de beurt aan Koen Theys om te tonen hoe hij kunst ziet. Tijdens een van zijn opnames zie je hoe hij een dode hond in stukken kapt en zijn kop bij een baby legt. Ik weet niet wat er in sommige kunstenaars omgaat als ze denken met “kunst” bezig te zijn, maar voor mij hebben ze al een aantal keer de bal goed misgeslaan.

Langs de ene kant denk ik dat het belangrijk is dat je kunst, en eigenlijk alles, in zijn perspectief ziet. Meestal zit er een boodschap achter hetgeen kunstenaars doen, willen ze iets duidelijk maken. Soms slagen ze daar op een fantastische manier in. Dat zijn de momenten dat je als toeschouwer denkt: “daarop zou ik zelf nooit gekomen zijn” of “op die manier had ik het nog niet bekeken.” Zo zet je mensen aan tot nadenken en bereik je iets als kunstenaar.

De grote “maar” in heel dit verhaal is dat er grenzen zijn. Soms kan je gewoon niet anders dan de dingen heel eng te bekijken. Ik slaag er niet in het gooien van katten of het in stukken kappen van een hond te linken met eender welke vorm van kunst. Het maakt mij bij dit soort zaken ook helemaal niet uit wat de achterliggende boodschap zou zijn. De enige boodschap die deze “kunstenaars” mij geven, is dat ze geen respect hebben voor dieren. Tot slot nog een laatste opmerking om te bewijzen dat ik echt wel geprobeerd hebt dit in zijn perspectief te bekijken… Ik weet dat er elke dag duizenden koeien, varkens en kippen voor niets worden geslacht en even respectloos behandeld worden. Het enige verschil met Jan Fabré en Koen Theys is dat hun slachters niet zo idioot zijn om hun werk tot kunst te verheffen.

In dit filmpje een reactie van de Antwerpse schepen Luc Bungeneers (N-VA) die gerechtelijke stappen overwoog nadat bekendraakte dat Jan Fabré met katten had gegooid in het Antwerpse stadhuis.

Vervolgens kan je op clint.be bekijken hoe Koen Theys een hond in stukken kapt. De reden waarom ik het filmpje niet op mijn blog kan plaatsen, is omdat Koen Theys zelf het van zijn site gehaald heeft. Voel je vrij om te beoordelen of dit filmpje al dan niet tot kunst kan verheven worden.

Bron foto Jan Fabré: http://www.janfabre.be
Bron foto Koen Theys: http://www.smak.be

Guus Beenhakker over zijn ervaring als blogger

“Door het bloggen trigger ik mijzelf om te blijven schrijven”

Guus Beenhakker is een 25-jarige blogger uit Nederland. Op zijn veertiende schreef hij al gedichten en prozateksten, maar vandaag is hij ook journalist en houdt hij een muziekblog bij. Op die blog vind je onder andere zijn wekelijkse “Dikke Dertien” terug, met dertien nummers die volgens hem aandacht verdienen, en een jaarlijkse top 50. Naast de muziekblog kan je ook zijn zelfgeschreven teksten en een aantal journalistieke werken raadplegen op zijn website. “Ik denk dat het steeds belangrijker wordt om je bedrijf, je product of jezelf te promoten via het internet”, aldus Guus.

Wanneer ben je begonnen als blogger?

Guus Beenhakker: “Op mijn veertiende begon ik met het schrijven van gedichten en korte prozateksten. Hieruit ontstond het idee om een blog te beginnen. Aanvankelijk bestond mijn blog dus alleen uit teksten, maar daar kwam snel verandering in toen ik bij de lokale radio in Tilburg ging werken. Omdat ik steeds meer met muziek in aanraking kwam, creëerde ik toen een radiostation op het internet. Dat radiostation heb ik kunnen volhouden tot ik afstudeerde aan de middelbare school. Daarna ging ik alleen wonen en journalistiek studeren, waardoor het niet meer in mijn planning paste. Omdat ik wel nog steeds veel teksten schreef en met muziek bezig was, besloot ik een website te maken met een duidelijk onderscheid tussen mijn teksten, muziek en mijn journalistieke producten.”

Heb je altijd al de ambitie gehad om een blogger te worden?

Beenhakker: “Neen, niet echt. Ik vind het gewoon leuk om sites te maken en persoonlijke dingen te etaleren. Daarvoor is een blog heel erg geschikt. Daarbij verhoogt een blog ook je kansen om ontdekt te worden. Mensen weten meteen wat voor vlees ze in de kuip hebben.”

Wat vind je zo leuk aan het bloggen?

Beenhakker: “Een blog is een makkelijke, goedkope en leuke manier om te laten zien dat ik graag schrijf en heel veel van muziek hou. Door blogs van anderen schaaf ik mijn muziekkennis bij en langs de andere kant deel ik met mijn eigen blog ook mijn muzieksmaak met de wereld. Een ander positief aspect aan het bloggen is dat ik mijzelf blijf triggeren om me te verdiepen in de muziek en om te schrijven.”

Wat doe je precies als blogger?

Beenhakker: “Mijn website is opgedeeld in drie verschillende domeinen. Bij ‘blogverhalen’ vind je zelfgeschreven verhalen en bij ‘journalistiek’ vind je een soort van online cv met voorbeelden van mijn journalistiek werk. Tot slot is er ook nog een derde domein: muziek. Iedere week maak ik onder andere ‘De Dikke Dertien’. Dat is een lijstje van dertien nieuwe nummers die om een bepaalde reden leuk zijn of aandacht verdienen. Sinds 2002 maak ik elk jaar in december ook een jaarlijst van 50 nummers die dat jaar opvallend waren voor mij of waar ik leuke herinneringen aan heb. Tot slot kan je er ook nog losse nummers en recensies van albums of singles op terugvinden.”

Als je een naam zou moeten plakken op het soort muziek dat jij in de kijker zet, welke is dat dan?

Beenhakker: “Ik luister echt naar veel soorten muziek: van pop en rock tot elektro, drum ‘n bass en dance. In mijn playlists vind je vooral pop terug, omdat dat het genre is dat ik het vaakst beluister, maar andere genres kunnen dus ook voor mij. Als ik echt een naam moet geven aan het soort muziek dat ik in de kijker zet, komt ‘Nieuw in alle richtingen’ het meeste in de buurt.”

Wordt jouw blog door veel mensen gevolgd?

Beenhakker: “Ik heb mijn blog aangemaakt op WordPress en ik gebruik de volgfunctie niet echt, maar volgens de statistieken zou hij maandelijks toch door zo’n 8.000 mensen bezocht worden. Ik denk dat dat bezoekersaantal ook deels zo hoog is omdat er automatisch een bericht op Twitter geplaatst wordt wanneer ik een nieuwe blog post. Een leuk gevolg daarvan is dat veel van de artiesten die ik vermeld in mijn blogposts mij volgen via Twitter. Ik merk ook dat ik steeds vaker nieuw werk van diverse artiesten door pluggers en maatschappijen toegestuurd krijg via mail of Twitter. Dat vind ik een erg leuke gewaarwording.”

Heb je een specifiek doel met je blog?

Beenhakker: “Het journalistieke deel van mijn website gebruik ik, zoals ik al zei, om ontdekt te worden als journalist. Daarbuiten vind ik het gewoon zeer aangenaam wanneer mensen, vaak uit zeer onverwachte hoek, mijn playlists beluisteren of mijn teksten lezen. Het feit dat artiesten en pluggers me leren kennen is een mooie bijkomstigheid, maar dat is niet het hoofddoel van mijn blog.”

Meer en meer mensen houden zich bezig met internetjournalistiek: bloggen, webmastering,… Hoe zie jij dat in de toekomst evolueren?

Beenhakker: “Ik denk dat het steeds belangrijker wordt om je bedrijf, je product of jezelf te promoten via het internet. Veel kranten verloren abonnees door de opkomst van de internetjournalistiek en hebben moeten werken aan hun medium. Ze zullen het nog moeilijk krijgen, maar ik denk wel dat ze zullen blijven bestaan. Een goed voorbeeld van het effect van de internetjournalistiek is de camping van mijn ouders. Via sociale media posten bezoekers berichten over hun camping en zo komt die in de kijker te staan. Op dezelfde manier zet ik muziek in de kijker en worden ook verschillende nieuwsfeiten dagelijks belicht. Ik denk dat een basis gelegd is. Veel mensen grijpen naar het internet om een, vaak zeer persoonlijke en minder massale, blog aan te maken of om blogs van anderen te lezen. Dat zal nog verder evolueren, deels doordat de mindset van mensen verandert en door verdere technische ontwikkelingen. Op het gebied van muziek zien we dat door Last.fm, een website waar mensen hun favoriete nummers delen door middel van persoonlijke blogs, likes op Spotify en op Soundcloud. Op die manier ontstaat er een soort van on-demand-muzieksysteem. De muziekwereld is hierdoor drastisch veranderd, maar wel op een positieve manier. Via Spotify of muziekblogs ontdekte ik al veel muziekgroepen en artiesten die ik anders nooit zou tegengekomen zijn. Ik denk dat de internetjournalistiek een goudmijn is voor de muziekliefhebber.”

De nummer 1 van Guus’ laatste “De Dikke Dertien”

Bron foto Last.fm: http://www.technobuffalo.com

“Q is good for you”

Wanneer je de website van Q-music bezoekt, zie je meteen dat dit een website van een radiozender is: een klein overzicht van de nummers die het laatst op Q zijn gedraaid, een grote knop die je de mogelijk biedt om via het internet naar Q te luisteren en wanneer je verder naar beneden scrolt, krijg je een overzicht van de laatste nieuwtjes uit de showbizz. Vooral dat laatste is hetgene wat ons interesseert want dat geeft de Q-website een journalistiek luik.

Op de site van Q-music vind je heel gemakkelijk wat er recent in het medialandschap is gebeurd. Alle bekende figuren waarover iets interessants kan verteld worden, komen aan bod. Dat kan dus gaan over kleine zaken zoals het feit dat Gert Verhulst een Air Force One wil kopen, maar ook over serieuzere zaken zoals de zanger Gotye die een miljoen euro zal moeten betalen voor het plegen van plagiaat voor zijn nummer “Somebody that I Used To Know”.

Interactief en crossmediaal

Wat ik persoonlijk heel interessant vind, is de database van artiesten die je er kan terugvinden. Iedere artiest die op Q wordt gespeeld, heeft zijn eigen pagina, waarop je kan zien welke muziek hij al heeft uitgebracht en je die vervolgens ook kan beluisteren. Daarnaast vind je op elke artiestenpagina ook het laatste nieuws over die artiest. Het enige nadeel aan deze database is dat ze moeilijk terug te vinden is. Er staat nergens een directe link naar de database. Daarbuiten vind ik ze toch zeer interessant om nieuwe artiesten te leren kennen of meer te weten te komen over artiesten die ik al kende.

Je merkt aan de Q-website dat ze heel erg mee is met haar tijd op het vlak van interactiviteit en crossmedialiteit. Zo vind je op de homepage een overzicht terug van tweets van verschillende Q-luisteraars. Ook op de artiestenpagina’s kan je reageren op het liedje dat je beluisterde of vind je met een enkele klik de songtekst van het liedje terug. Je kan ook doorklikken naar iTunes om het liedje te downloaden of naar Spotify om het gratis te beluisteren.

Kortom is de Q-website een frisse en moderne site waar je veel informatie terugvindt over een heleboel artiesten. Als je er dus van houdt om up-to-date te zijn in de mediawereld of nieuwe artiesten te leren kennen dan is de Q-website “good for you”.

Reclamespot Q-music

 

Bron afbeelding Q-music: http://www.q-music.be
Bron afbeelding Gotye: http://www.feelguide.com
Bron afbeelding Spotify: http://www.gadgetreview.com

Beyoncé in de kijker: een klein overzicht

Naar aanleiding van het optreden dat Beyoncé afgelopen woensdagavond gaf in het Sportpaleis, maakte ik een kleine reportage over haar. Wat zijn de laatste nieuwtjes rond Beyoncé? Je komt het hier te weten!

Hier een klein stukje van haar performance afgelopen woensdag. Ze zingt “Why don’t you love me”.

Bron foto: style.mtv.com

De media als wapen

Viktor Ameys is een jongen van zeven die aan de zeldzame ziekte aHUS (meer informatie over aHUS) lijdt waardoor zijn nieren aangetast worden. Alleen Soliris, een peperduur medicijn van 18.000 euro per maand, kan hem in leven houden. Zijn verhaal, dat iedereen ondertussen al kent, liep gelukkig goed af: zijn medicijn zal terugbetaald worden. Alleen rijst de vraag of dat voldoende is. Is Viktor de enige jongen die enorm dure medicijnen nodig heeft om in leven te blijven? Zeer zeker niet.

Amber is negen jaar en heeft de ziekte van Niemann-Pick Type C, wat ook een uiterst zeldzame ziekte is met een dure behandeling van 7.500 euro per maand. “Haar medicijnen worden niet terugbetaald. Als een terugbetaling voor Viktor kan, dan moet het ook voor Amber kunnen”, zegt haar vader Wim Waterschoot in een artikel van Het Nieuwsblad. Zo zijn er nog vele anderen die niet gehoord worden.

Media-aandacht

Viktor heeft geluk gehad. Het was Alexion, het bedrijf dat zijn medicijn produceert, dat ervoor zorgde dat zijn ouders het verhaal in de media brachten. Het bedrijf betaalde een pr-bureau om contact te leggen met de ouders en hen te overtuigen zijn verhaal bekend te maken. Vanaf het moment dat dat uiteindelijk gebeurde, ging de bal aan het rollen. Het aangrijpende verhaal zorgde voor een enorme druk op minister van Volksgezondheid, Laurette Onkelinx (PS), die op 7 mei moest beslissen of het medicijn zou terugbetaald worden of niet. De ouders van Viktor startten ook een petitie op die door 36.472 mensen werd ondertekend.

Na de vele onderhandelingen tussen Onkelinx en Alexion, nam de minister een beslissing in het voordeel van Viktor. Daarmee is de kleine jongen gered dus iedereen is blij. Hoewel… Hoe zouden we reageren, mocht de vader van Amber morgen met zijn verhaal naar buiten komen? Onkelinx heeft niet alleen beslist om Viktor te helpen, maar ook om vele anderen niét te helpen. Hebben de ouders van Amber niet even veel recht op een terugbetaling? Hierbij kunnen we ons de vraag stellen of die media-aandacht altijd nodig is om voor verandering te zorgen. Onkelinx zou zichzelf in een slecht daglicht hebben geplaatst, mocht ze de ouders hebben laten opdraaien voor de kosten. Ze heeft niet alleen de jongen gered, maar ook haar reputatie als minister.

Mentaliteitsaanpassing

Het komt erop neer dat de media een zeer belangrijk wapen vormen. Zo was ook de aanslag in Boston tijdens de jaarlijkse marathon veel erger dan de aanslagen die dagelijks in Syrië worden gepleegd, waarbij honderden doden vallen. De belangrijkste reden daarvoor is dat de aanslag in Boston gedurende twee weken veel prominenter aanwezig was in het nieuws. Het wordt dringend tijd dat we die mentaliteit aanpassen en élk probleem de aandacht geven dat het verdient. Elke dode is er een te veel en iedereen zou gelijk moeten behandeld worden. Het is spijtig dat mensen pas echt gehoord worden als de media daarvoor zorgen.

Bron: VTM-nieuws VMMa

Bron foto: De Standaard

Brief aan Sinterklaas

Liefste Sinterklaas

Deze vier grijze muren worden mijn dood. Ik mag nooit buiten en word kotsmisselijk van het eten hier. Elke dag een kom soep, wat sla en een paar tomaten. Vindt u dat dat kan? Het enige dat ik deed was mijn man zijn oog uitsteken met mijn naaldhak en daarvoor krijg ik een gevangenisstraf van vier maanden! Hij vroeg er trouwens zelf om, die lieve puppy van me. 145 dagen, 5 uur en 13 seconden geleden ontdekte ik dat hij onze slak “Graag traag” had doen ontsnappen. Sindsdien moet dat beest zich redden zonder vrouwen of chocolade. Bovendien weet ik niet met wat ik nu in hemelsnaam moet poseren tijdens mijn fotoshoots. De slijmerige warmte die “Graag traag” me gaf, was ongelooflijk. Het was als baden in de zon, op een mooi wit strand, met een cocktail in de hand. Ik hoop dus, beste Sint, dat u me begrijpt en me die grasmachine toch nog geeft. Diep vanbinnen weet jij ook wel dat mijn man een groene lamp is die even gedoofd moest worden. Ja, vorig jaar moest u ook al naar de gevangenis komen voor mij, maar toen deed ik niets! Het was Bruno die “ons moeke” per ongeluk onder een trein duwde. In ruil voor een parasol heb ik het dan maar op mij genomen.

 

Originele opdracht: Opdracht 3 creatief schrijven – Schrijf een brief aan Sinterklaas